İnsan bazen, bir gün, bir saat, hatta birkaç dakika öncesine gitmek için her şeyini verebilir. İnsanoğlunun bu umarsız isteğinin tek sebebi verilen kayıplardır, bazı şeylerin yok olmuşluğudur. Materyalizm kokan birkaç örnek ile bu tezin herkes tarafından anlaşılmasını sağlayabiliriz. Fotoğraf makinesinin yere düşüp paramparça olması, "çok güzel olacak, depresyondan çıkacağım adeta" diyerek kesilen saçın tavuk suyuna çorbadan bile daha iğrenç hissettirmesi ve en kızgın anda en değer verdiği insandan nefret ettiğini düşünen insanın, tüm fotoğrafları duvarlarından sökerek yırtması, paramparça etmesi..
Bu üç adet örnekten de anlaşıldığı üzere, insan, kendi bencillikleri ve çıkarları için hiç düşünmeden zamanı geri alabilecek, durdurabilecek hatta ilerletecektir.
Tüm bu olağan çaba ve öyküleştirmenin sonucu aslında tek bir yere varıyor,
İnsan, düşünmemesi ve yetki sahibi olmaması gereken bir varlıktır.
